Przedstawiony materiał dokonuje demistyfikacji gerontologii jako nauki o rzekomej interdyscyplinarnej proweniencji. W polskiej literaturze gerontologicznej odnaleźć można pokaźny zbiór teorii, które prezentują szereg wyjaśnień dotyczących mechanizmów starzenia się. Autorzy zazwyczaj skupiają się na szczegółowej prezentacji wybranych przez siebie teoretycznych koncepcji, dzieląc je wzdłuż granic danych dyscyplin naukowych. Jest to najlepszy wskaźnik uprawiania gerontologii na multidycyplinarny sposób. Oczywiście każdy badacz ma prawo do wyboru i rozwijania reprezentowanej przez siebie dyscypliny w sposób jaki uzna za najbardziej słuszny. Jednakze musi to być poparte odpowiednimi naukowymi argumentami. Nie można mówić o interdyscyplinarności kiedy warstwa teoretyczno-
metodologiczna w rozprawie naukowej sprowadza się jedynie do wymienienia niemal jednym tchem całego teoretycznego dorobku gerontologii dzieląc go na psychologiczny, socjologiczny, biologiczny czy demograficzny. Bardzo często zabieg ten polega jedynie na sztuce dla samej sztuki bowiem badacze nie dokonują wyboru spośród prezentowanych teorii tej, która posłuŜyła by im do interpretacji danych empirycznych.
Znajdź trenera